De kennismaking van de commissie ENVI I begon op het water van Zwolle. Al kanoënd -wonder boven wonder is iedereen droog gebleven- leerden de commissieleden en voorzitster elkaar kennen. Hierna gingen zij, volgens MEP-traditie, elkaar nóg beter leren kennen door middel van het welbekende Crazy 88. Één van de opdrachten was ‘optreden met een straatmuzikant’. Vervolgens nam de gedelegeerde van Kroatië uit Flevoland het heft in handen en vroeg aan een van de bandleden van de evenementenband 103dB of hij ‘even’ samen zou mogen optreden. Het tegenvoorstel van het bandlid: een half uur al klappend de maat aangeven. Na vijf minuten was de gedelegeerde spoorloos verdwenen. Toen hij weer was teruggekeerd sloot de commissie de dag af met eten uit de Aziatische keuken.
De start van de commissievergaderingen van de commissie ENVI I was een beetje onrustig, want er was helaas geen expert. Dus ging de commissie een beetje met onzekerheid de vergadering in, maar dit pakten ze alweer snel op. Om de eerste dag in het kort samen te vatten: IC’s, IC’s en nog eens IC’s. Waar het vraagstuk van de commissie over de sociale energietransitie zou moeten gaan, liepen de gemoederen hoog op tijdens een ontspoorde discussie over, natuurlijk, kaas. Een commissielid sloeg de spijker op zijn kop over deze discussie met de uitspraak: “het gaat hier over kernenergie, niet over káás.” Over eten gesproken: waar de commissie die normaliter over milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid gaat, waren de commissieleden zelf niet zo gezond bezig. Gezamenlijk werkten zij de eerste dag een kilo snoep weg. De reddende engel in de expert-crisis was de gedelegeerde van Kroatië: hij meldde dat de gastouders van zijn gastgezin wel konden dienen als expert. Dus had de commissie plotseling een nieuwe expert: Gábor Oolthuis, momenteel programmaleider netcongestie voor de gemeente Utrecht. Als specialist in de energietransitie heeft hij de commissieleden toch erg geholpen. Misschien wel té erg, want op het hoogtepunt kende de resolutie van ENVI I 66 (!) IC’s.
De volgende dag moest dus de beuk erin. En die ging erin: constructief fietsten de commissieleden door de OC’s heen, waardoor er zelfs nog tijd was voor een stoelendans. Helaas heeft de stoel van de gedelegeerde van Kroatië, Victor, deze niet overleefd. Wel schakelde hij, los van de eerder genoemde stoel, onder begeleiding van ABBA’s Dancing Queen ook de concurrentie uit en zo nam hij het uiteindelijk in een spannende moo-off op tegen de gedelegeerde van Zweden. Na een korte maar krachtige mooooo veroverde de Flevolander het kampioenschap. Ook langs de U-vormige opstelling vond er een spreekwoordelijke stoelendans plaats. “Jij zit gewoon te teamen”, klonk het vanuit de voorzitter, toen nog in informele setting. Dat zou vast ook een rol hebben gespeeld in de nieuwe zaalindeling. Met een half uur op de klok werden de OC’s afgerond en kon de commissie zich focussen op de vraag of alle IC’s waren gedekt. Tot slot werden de speeches verdeeld aan de hand van stellingen als ‘Noord-Korea moet lid worden van de Europese Unie’ en ‘Belangrijke politieke beslissingen moeten genomen worden aan de hand van een moo-off’. De commissieleden kunnen met een tevreden gezicht terugkijken naar de commissievergaderingen, en als zij op dezelfde tour doorgaan als degene waarmee zij eindigden, kan het in Den Haag nog mooier worden.
De commissie mocht tijdens de Algemene Vergadering de spits afbijten. Nadat voorzitster Anna van Kessel de vergadering had geopend mocht het democratische feest beginnen. Na het voorlezen van de OC’s mocht de gedelegeerde van Denemarken de eerste voorspeech van de 35ste conferentie geven. Met mooie woordspelingen en dure woorden overtuigde de gedelegeerde de zaal van zijn standpunten. Daarna stelde Jurre de Wit, gedelegeerde van Nederland, met zijn amendement voor om OC 2 ‘Roept op tot het beschikbaar en bereikbaar maken van leningen voor burgers door overheden van Lidstaten met rentevrije aflossing voor het verduurzamen van woningen’, te schrappen. De reactie hierop van de gedelegeerde van Finland miste echter de benodigde overtuigingskracht waardoor het amendement werd aangenomen, met 75 stemmen voor en 59 stemmen tegen. Een tegenspeech van een Kroatische gedelegeerde volgde waarin zij stelde dat er een gebrek aan specificatie was in de resolutie en dat vele van de voorgestelde oplossingen en organen al lang bestaan. Na een kritiekpunt vanuit de zaal stelde de gedelegeerde van Polen dat de commissie geen expert was in badkamerrenovaties, daarin heeft hij natuurlijk volkomen gelijk. Later verzon de gedelegeerde van Kroatië het woord ‘vliegrit’. Hoe hij dit voor zich ziet is tot op heden nog niet bekend geworden. Misschien bedoelde hij de ritjes van en naar de gate. Hopelijk komt er snel verduidelijking en wordt de journalist uit deze taal nachtmerrie geholpen. Enfin, nadat een commissielid stelde dat “Als iemand geen particulier vervoer kan betalen, […] maar met het openbaar vervoer moet gaan, […] want dat is voor iedereen betaalbaar” ontstond er, misschien wel terecht, enig rumoer in de zaal. Veelvuldig werd de commissie op vaag- en onduidelijkheden gewezen, zo ook door de gedelegeerde van Duitsland. Hij stelde terecht dat er uiteindelijk werd gestemd over wat er op papier staat, niet over wat de commissie in gedachte heeft. De behandeling van de eerste resolutie eindigde met een speech van de gedelegeerde van Kroatië. Waar het tijdens de voorspeech nog twee én één voor twaalf was, was het tijdens deze speech al twaalf uur. “Maar”, stelde het commissielid, “We kunnen de tijd nog terugdraaien.” Met 40 stemmen voor, 80 stemmen tegen en 14 onthoudingen werd de resolutie niet aangenomen. De tijd is dus niet teruggedraaid en de commissie zal zelf vast stellen dat het inmiddels één over twaalf is.
Sieb Kooijman